Kijkend naar onze school, in gedachte de afgelopen schoolplan periode van 4 jaren, hebben we de kansen en bedreigingen op een rijtje gezet:
Sterke kanten / kansen:
Zwakke kanten / bedreigingen:
‘We leven in een veranderende wereld’ dat horen we veel om ons heen…Waar hebben we het dan eigenlijk over en wat betekent dat dan voor ons?
We constateren dat de maatschappij in sneltreinvaart verandert. Er wordt gesproken over een digitale revolutie, waarin technologische ontwikkelingen elkaar snel opvolgen. Dit geeft oneindig veel mogelijkheden, maar ook nieuwe uitdagingen. Het vraagt van ons om snel te kunnen schakelen, het beïnvloedt onze sociale interacties, het samen leven en zeker ook het samen leren. Want als kennis overal toegankelijk is, wat heb ik dan te leren op school?
Organisaties kantelen van top-down gestuurd naar netwerkorganisaties, met ruimte voor gespreid leiderschap, zelfsturing, autonomie. We doen de dingen liever niet meer omdat ze moeten, maar omdat we het zelf willen en belangrijk achten. We zien een wereld waarin de ‘wij-zij’ tegenstellingen worden benadrukt, politiek de afstand tussen rechts en links niet lijkt te verkleinen maar vergroot, waar de nuance en verbinding vaak ontbreekt. Een wereld waarin het aantal ‘likes’ zo maar ineens je zelfbeeld is gaan bepalen en je leven er met het juiste ‘filter’ toch een stuk leuker uit ziet dan het in werkelijkheid is. Waar alles moet en alles kan, we het liefst 48 uren in één dag stoppen en het risico op psychische klachten eerder toe- dan afneemt.
We leven in een postchristelijke, seculiere samenleving, kerken krimpen en het aantal christenen in Nederland neemt af. Tegelijk zien we een verlangen naar ‘betekenis’; naar weten waarvoor je leeft, wie je bent en wat je wilt. Een wereld waar klimaatverandering en duurzaamheidsvraagstukken onderwerp van gesprek zijn. Waar we met elkaar voelen dat we een verantwoordelijkheid dragen voor deze wereld. Waar je je pijnlijk beseft dat het shirtje wat je vandaag draagt hoogstwaarschijnlijk gemaakt is door kinderhanden in Bangladesh. Waar je bijna dagelijks wel pijn in je buik voelt wanneer jij vanuit je warme huis, zittend op je comfortabele bank, kijkt naar het nieuws en geconfronteerd wordt met vluchtelingen die dichtbij of ver van jou in vaak erbarmelijke omstandigheden wachten op een toekomst die onduidelijk, maar hoe dan ook zwaar zal zijn. Het voelt oneerlijk en machteloos. Wat kan jij bijdragen aan een betere wereld, hoe kan je van betekenis zijn?
Wij zijn als school een christelijke gemeenschap in een seculiere context; dit is waarbinnen wij leven, werken en leren. De wereld waarin onze kinderen groot worden. Bewust zijn van en afgestemd zijn op de wereld om ons heen is daarmee een opdracht. In dit schoolplan proberen wij, uitgaande van onze kracht en rekening houdend met de risico’s (2.1), hier een zo goed mogelijk antwoord op te geven.